Handkerchief
|
 |
Het huis 'Fandongo Music' stelt met enige vanzelfsprekende fierheid het nieuwe album voor van de Antwerpse rootsformatie bij uitstek 'Handkerchief'. De album release van deze nieuwe 'Sea-Rain-River' zal plaatsvinden op vrijdag 21 april 2017 in 'Cafee Cabron' in 't Stad. Toen ik in de lente van 2015 hun debuutalbum 'Dancing Bones' te horen kreeg werd ik meteen van m'n sokken geblazen. Deze Antwerpse rootsband die een mix brengen van swing, blues, gypsyska en ragtime met daarbij nog tal van calypso en klezmer invloeden in verweven was toen een wel gekomen sensationele verademing. Met hun eerste album weekten ze emoties bij me los waarvan ik dacht dat ze reeds lang verbannen waren naar een minuscuul hoekje van mijn centraal zenuwstelsel. Het vrijkomen van ongekende innerlijke blijdschap lieten toe een gevoel van vreugde door m'n lichaam te laten sidderen. 'Handkerchief' was een levend bewijs dat muziek nog ongedwongen maar bovenal puur kon zijn. De Chinese filosoof Confusius schreef ooit 'Eén moment van vreugde verdrijft honderd zorgen' en juist deze quote maakte zich van me meester toen Els Marivoet van 'Fandango Music' me liet weten dat er een opvolger was voor 'Dancing Bones'. Als een gelaarsde kater met aan mijn voeten de spreekwoordeliljke zevenmijlslaarzen haastte ik me naar 'Kerkom City' om dat nieuwe kleinood te gaan ophalen. Nu 'kleinood' is maar een begrip want deze nieuwe 'Sea-Rain-River' kan je niet op een enkele zakdoek leggen. Om enig zelfrespect te tonen brengt deze band hun nieuwste album uit op een 'LP'. En niet zo maar eentje, het werd maar meteen een dubbele 'longplay'. Hun muzikale spinsels hoefden niet meer te groeien voor mij is wat in hun 'cocktail' zit zowat alles in waar ze een liefhebber van hun ongedwongen muziek maar kunnen mee plezieren. Om vrolijk en een beetje losbandig van te worden. Wat wel gegroeid was de bezetting van de band. Alsof het rijpingsproces van deze band kwam te ontbolsteren kwamen er na het ontstaan van deze 'Handkerchief' twee zakdoekjes bij. Christof Annaert, Tijs Bonner, Bram Stessel, Nicholas Hermans en Werner de Kroes kregen er een broertje en zusje bij. Aan 'baritone sax' kwam Sebastian Ficher hun vervoegen en omdat het mannelijk oog ook iets wil en zo het exotisch aspect niet louter en alleen tot hun muziek komt te beperken kwam ook Lisah Adeaga de band met haar vocale kwaliteiten te versterken. Voor de 'making-of' deden ze dan nog eens extra beroep op 'sniffer' Roel Jacobs aan de saxofoon en Tom De Wilde aan de keyboards. Die van 'Handkerchief' gaan bij het schrijven en uitbrengen van hun wel eigen exclusieve en alles omvattende sound niet zomaar over één nacht ijs. Ook voor de lay-out van deze 2-delige vinylplaat kwam er wat bij kijken. De graficus van dienst was niemand minder dan bassist Bram Stessel. Voor zijn meesterwerkje zijn zomaar eventjes 100 uren en enkele 'potlut'jes' aan vooraf gegaan. Voor de inspiratie van deze 'Sea-Rain-River' trokken ze van hun stamkroeg op de 'Grote Markt' richting 'Schipperskwartier'. Hun doel was op zoek te gaan naar oude zeemansliederen en wandelend richting Falconplein volde de ingevingen elkaar vloeiend op. Omdat nummers als 'De Lichtjes van De Schelde' van Bobbejaan en 'Bitter Zeemanslied' van Wannes al tot onze ‘legacy’ van evergreens behoren waren die van 'Handkerchief' verplicht om nog dieper te gaan graven voor hun moderne geschreven verzameling van hedendaagse 'seashanties'. Het resultaat is gewoon verbluffend te noemen. Twaalf nieuwe originals die ongetwijfeld geschiedenis zullen gaan schrijven en waarbij onze erfenis van 'Vlaamsche' folklore door hun lyrische beschrijvingen, maar in het Engels gezongen, later zonder fout door de volgende multiculturele generaties wel zullen worden vertaald naar het 'echt Aantwaarps'. Opmerkelijk dames en heren is dat deze '12’ nummers gecomponeerd zijn door de voltallige 'Handkerchief' en waarbij de woorden voornamelijk zijn geschreven door Christof Annaert maar ook door Bram Stessels en Tijs Bonner. Alsof er ergens een poëtische dichtbundel uit het verleden is opgedoken waardoor zeven vrolijke vrienden er muziek hebben opgezet. Om de drie trefwoorden 'Sea-Rain-River' van hun album alle eer aan te doen openen ze op dit album met 'Congo Rain'. Een nummer over een zondig leven in onze voormalige kolonie waarbij er een rifje komt bij kijken alsof er uit een vorige eeuw afstammende componist er een beetje blues wil in laten doorsijpelen. Om er nog wat dramatiek aan toe te voegen brengt de tweestemmige klaagzang van Lisah Adeaga als een volleerde halfgodin uit de Griekse Mythologie een extra meerwaarde aan dit nummer. Laat ons ook niet de trompet vergeten van Nicholas Hermans die soms weemoedig en dan weer vol van ‘Calypso fever’ als een rode draad door het album heen klinkt. Als volgende nummer is er een schip dat onder slechte weersomstandigheden het ruime sop kiest met 'Leaving Harbor'. Met de daarop volgende 'Sailor Song' houden ze het al wat meer luchtiger met enig gevoel voor ragtime, hey...ap...ho, en je krijgt het gevoel dat we ons ergens 'live' op straat bevinden in het 'French Quarter'. Buiten de intro die wordt gebruikt door Christof Annaerts, met een stem als door whiskey doordrenkt schuurpapier, lijkt het erop of we met 'El Corazon de las Tinieblas' een surf'ke krijgen waarna dit nummer als een volwassen klezmer'ke mag worden aanzien. Op hun debuutalbum was één van mijn favoriete nummers 'Barbershop Bruno' en dus moet ik ook nu vrolijk worden van hun opvolgende 'part 2', een nummer waarbij we hopen dat aan die zwoele wandeling van 'Old Bruno' met 'Hoodoo Suzy' geen einde aan komt. A jazzy feeling while drinkin' martinis on a long white rope. Met 'Better Shore' lijkt het er op of ze de 'soul of working men' door enig gevoel uit de Caraïben hoop willen geven op een beter leven. Met de donkere country stem, Christof op de banjo en bijpassende backing vox op 'Bill's Sea Shanty' lijkt dit echter eerder op een hillbilly dan op een zeemansliedje, vrolijk maar kort. 'Been So Long (été gris, étét bleu) is dan weer iets totaal anders. De inspiratie voor dit nummer komt uit 'Minor Swing' van onze eigenste Django Reinhardt. Een 'swing manouche' waarbij de opwekkende klanken van Nicholas' blaasinstrument afgewisseld worden door heerlijke intermezzo's van een gypsy gitaar en een reusachtige contrabas. De intro op 'Caban Jail' klinkt eerst angstaanjagend alsof er een dodenmars zit aan te komen maar al vlug wekken die van 'Handkerchief' het vrije gevoel op, of hoe een zeeman zich voelt op de oneindig lijkende oceanen. Row, row your boat and sail away. Afsluitend is er nog 'Whale Tale' en voor diegene die 'Moby Dick' talloze keren hebben gezien zou dit eveneens de afsluitende tune kunnen zijn uit de film wanneer de verslagen vissers terug richting haven varen. Een soort 'working song' voor zeemanslieden. 'Dazzled-Fabulous-Unforgettable' zijn dan weer de drie trefwoorden die ik gebruik na het beluisteren van deze 'Sea-Rain-River' waarbij het storende om telkens weer op te staan en de plaat te gaan omdraaien al vlug volledig werd goed gemaakt door de warme klanken die voortkomen uit deze 12" zwarte schijf. Top gasten...en dame, en alweer puik werk uit de 'Fandango Studio' voor de gegarandeerde kwaliteit.
|
|
tracks: 01. Congo Rain |
|
more info: year: 2017 artist: Handkerchief label: Fandango Music booking: els@fandangomusic.be
musicians: Christof Annaert: vocals, guitar & bluesharp special guests: Roel Jacobs: saxophone
|
|
